Os campos eléctricos e magnéticos son fenómenos naturais que estiveron presentes no noso medio ambiente desde sempre. Con todo, nos últimos anos, a exposición ambiental aumentou de forma continua debido a, entre outros, a crecente demanda de electricidade, o constante avance das tecnoloxías e os cambios nos hábitos sociais, que xeraron máis e máis fontes artificiais de campos electromagnéticos. Todos estamos expostos a unha combinación complexa de campos eléctricos e magnéticos débiles, tanto no fogar como no traballo, desde os que producen a xeración e transmisión de electricidade, os electrodomésticos e os equipos industriais, aos producidos polas telecomunicacións e a difusión de radio e televisión.
Os campos electromagnéticos defínense como radiación, que é equivalente a dicir que é enerxía transmitida por ondas. Son unha combinación de ondas eléctricas e magnéticas que se desprazan simultaneamente. Propáganse á velocidade da luz, e están caracterizados por unha frecuencia e a súa correspondente lonxitude de onda; estas dúas características están directamente relacionadas entre si: canto maior é a frecuencia, máis curta é a lonxitude de onda.
A frecuencia é o número de oscilacións da onda por segundo, que se mide en hertzios (ciclo por segundo), e a lonxitude de onda é a distancia entre unha onda e a seguinte (en mm, en cm, etc.,).
Denomínase radiación electromagnética á propagación de campos electromagnéticos mediante ondas a partir dunha fonte. Esta denominación comprende distintos tipos de emisións, dependendo da frecuencia de devanditas ondas, incluíndo as ondas empregadas en radiocomunicación (denominadas emisións radioeléctricas), os raios infravermellos, a luz visible, a ultravioleta, os raios X e os raios gamma (producidos pola materia radioactiva).
A diferenza fundamental entre unhas radiacións electromagnéticas e outras é a súa frecuencia, é dicir, a súa localización no espectro electromagnético; canto máis elevada é a súa frecuencia maior é a cantidade de enerxía que transporta a onda.
O espectro electromagnético representa a distribución enerxética (distribución de frecuencias) do conxunto das ondas electromagnéticas. Na figura seguinte ofrécese unha clasificación das radiacións electromagnéticas en función da frecuencia das ondas, identificando as principais fontes de emisión das mesmas.
Existen diferenzas fundamentais entre os distintos tipos de radiacións segundo a súa localización no espectro electromagnético, que abarca un rango enormemente amplo de frecuencias e os seus efectos sobre a materia e os sistemas vivos.
As radiacións de frecuencias moi altas, como os raios X e gammas, posúen unha enerxía capaz de producir ionización, isto é, ruptura de unións químicas. Por iso, este tipo de radiacións denomínanse ionizantes e os seus efectos negativos sobre a saúde están claramente establecidos. As radiacións ionizantes están presentes nos raios gamma producidos por materiais radioactivos, nos raios X ou na radiación ultravioleta de alta frecuencia.
As radiacións de frecuencia máis baixas, como as microondas e radiofrecuencias nas que operan os sistemas de telefonía móbil, son demasiado débiles para romper unións químicas, polo que se denominan radiacións non ionizantes, e a súa interacción cos sistemas vivos é distinta ás das ionizantes. As radiacións non ionizantes poden producir efectos térmicos sobre o organismo, capaces de aumentar a temperatura corporal. No entanto, os niveis aos que normalmente están expostas as persoas son moito menores que os necesarios para producir un arrequecemento significativo. As fontes dos campos electromagnéticos xeradas polo home que constitúen unha parte fundamental das sociedades industriais (a electricidade, as microondas e os campos de radiofrecuencia) están no extremo do espectro electromagnético correspondente a frecuencias baixas e non son capaces de romper enlaces químicos.
BOA |
Índice de Calidade do Aire horario actualizado o 13/10/24 ás 03:00 h. (dato temporal)
Non hai datos para avaliar as EMR |
T.Máx | T. Mín | D. Vento |
---|---|---|
17 °C | 16 °C |